اثر پروبیوتیک پروتکسین بر بازده رشد، مورفولوژی پرزهای روده و شاخص های وضعیت اکسیداتیو در بلدرچین

به منظور ارزیابی تأثیر پروبیوتیک پروتکسین بر بازده رشد، مورفولوژی پرزهای روده و شاخص های وضعیت اکسیداتیو در بلدرچین، تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی بلدرچین ژاپنی یک روزه خریداری شده و به 4 گروه 60 قطعه ای به شرح زیر تقسیم بندی گردید. گروه 1 دریافت کننده جیره پایه در کل دوره آزمایش و گروه های 3،2 و 4 دریافت کننده جیره پایه + به ترتیب 005/0%، 01/0% و 02/0% پروبیوتیک پروتکسین در کل دوره آزمایش. جوجه ها از 1 تا 35 روزگی تحت شرایط استاندارد بر روی بستر پرورش یافتند. همه پن ها به صورت هفتگی وزن گیری شده و میزان دان مصرفی هر پن تعیین شده و ضریب تبدیل غذایی هر پن محاسبه شد. در سن 14 و 35 روزگی 7 جوجه از هر گروه از راه ورید گردنی خون گیری شده و پس از جدا نمودن سرم در فریزر 70- جهت بررسی های آنزیمی نگهداری شد. در 35 روزگی از هر گروه 6 قطعه جوجه کشته شده و از سه قسمت روده (قسمت میانی دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم) به اندازه cm3 نمونه گیری و جهت بررسی میکروسکوپی مورفولوژی روده به آزمایشگاه فیزیولوژی ارسال شد. مورفولوژی پرزهای روده با بررسی اندازه پرزها (ارتفاع، پهنا) و ضخامت لایه لامیناپروپریا بررسی گردید. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده تأثیر پروتکسین در بهبود ضریب تبدیل غذایی و وزن بلدرچین در کل دوره پرورش است به طوری که میانگین وزن جوجه های دریافت کننده پروتکسین در هفته سوم و چهارم از نظر آماری معنی دار (05/0>p) می باشد. به علاوه در پایان دوره بین گروه های دریافت کننده پروتکسین نسبت به کنترل ارتفاع و مساحت پرزهای روده در سه قسمت دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم بهبود داشت هرچند فقط در مورد ارتفاع ژژنوم معنی دار (05/0>p) بود. همچنین پروتکسین در غلظت 02/0% باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی سرم به ویژه با افزایش معنی دار (05/0>p) سوپراکسید دیسموتاز می شود.